Dzikimi przodkami konika polskiego były tarpany. Zamieszkiwały zalesione tereny wschodniej Polski. W środowisku naturalnym tarpany przetrwały do 1780 r. w okolicach Puszczy Białowieskiej. Na początku XIX w. ostatnie tarpany zostały odłowione i umieszczone w zwierzyńcu hrabiów Zamojskich (woj. Lubelskie), a następnie rozdane okolicznym chłopom. Pierwsze próby prowadzenia zorganizowanej hodowli koników polskich podjął w Polsce prof. Tadeusz Vetulani w 1923 roku. Dzięki jego staraniom w 1936 r. introdukowano do Puszczy Białowieskiej konia o typowych cechach tarpana, któremu nadano status chroniony.

Rasa konik polski występują w całym kraju, ale najwięcej stad znajduje się na północnym wschodzie i w Wielkopolsce.